Nieuws

En toch hebben we ons best gedaan! [i]door Wim Sanders[/i]

Geplaatst op 30-10-2003

En toch hebben we ons best gedaan!

Een ontmoeting met een hoog vermakelijkheidsgehalte voorspelde het laatste Mini-magazine over de 18e competitiewedstrijd tussen de teams van Roermond en De Ridder. Welnu, het is een felle strijd geworden. Of we ons vermaakt hebben, valt te betwijfelen. De traditie van onbesliste uitslag of een nipte overwinning of verlies is ook deze keer voortgezet. Helaas in ons nadeel. We verloren de heldhaftige strijd met 7-9. De zeven Roermondse dammers die achter de borden plaatsnamen, hebben gestreden voor wat ze waard waren.

Zaterdagmiddag, 12 uur. Aanvang van de wedstrijd. Slechts een viertal dammers uit Roermond, vergezeld van 2 Brunssumse tegenstanders nuttigden nog een kopje koffie aan de toog. Het wachten was op de clubgenoten die het aanvangstijdstip niet zo nauw namen. "Wiel, zet de klokken aan!! "Nee, laten we nog even wachten.! Goed, de overige spelers kwamen langzaam binnendruppelen. "We zaten vast in het verkeer! en dergelijke smoesjes, we geloven het intussen wel. Laten we maar beginnen. Ondertussen waren we pas met z'n zevenen, maar er kwam een telefoontje van de achtste man die informeerde of zijn aanwezigheid nog van belang was en toezegde eraan te komen. Dit gaf ons de zekerheid dat we voltallig waren, al ging het wel ten koste van de bedenktijd.

En dan is er één speeluur voorbij en is onze achtste man toch niet komen opdagen. Felicitaties voor Leo Nagels van De Ridder. Zijn eerste seizoensoverwinning. Ik geloof niet dat hij er zelf erg gelukkig mee was. Hij had liever gespeeld en de punten op een sportievere manier binnengehaald. Maar uiteindelijk concludeerde Leo dat clubbelang hier voor eigenbelang gaat. Niet veel tijd later behaalde Leon Zeegers zijn tweede competitiezege. Jeugdspeler Kevin Kamerman bood Leon tot in het middenspel kranig weerstand, maar een dubbele dreiging naar dam werd hem uiteindelijk teveel. Twee punten voor Leon die de stand hiermee gelijktrok. Door deze overwinning stijgt Leon naar de 10e plek in de provinciale topscorerslijst.

Daarna stokte de puntenmachine. Het duurde een hele poos voordat het evenwicht der strijdende partijen verstoord werd. Achtereenvolgens waren het Jeroen Huskens die op bord 1 het onderspit moest delven tegen Juul Meesters. Het lukte Jerry Loor niet om van pa Cardozo te winnen, ondanks een voordelige stand. En Roy Loor, invaller op het laatste moment, kon het niet bolwerken tegen Wiel Schoemans. Met een tussenstand van 3-7 zag het nu wel heel somber voor ons uit. Nóg 2 punten kwijt en de wedstrijd was naar de filistijnen.

Toen Wiel Okrogelnik van Piet Moerenhout won, gloorde er weer een klein lichtpuntje aan de horizon. Piet kwam in tijdnood en zoals gebruikelijk raakte hij geïrriteerd door andere spelers die de partij van Roy uitgebreid zaten te analyseren. Daarbij schroomde hij niet vooral zijn eigen clubgenoten te kapittelen. "En altijd zijn het je eigen mensen!! (Piets lijfspreuk, naar het schijnt). Het doet er verder weinig toe welke factoren meegespeeld hebben, om kort te gaan: Wiel won. Blijven er nog twee partijen over. Peter Eikelenberg had beter spel tegen zoon Cardozo maar won niet. Randy is zo langzamerhand een tegenstander van formaat. Peter vond echter dat hij het beter had kunnen doen. Remise.

Tja, en dan die partij van mezelf. Gedurende de strijd is de balans niet echt verstoord. Toon Pierik, mijn tegenstander, maakte zichzelf verwijten: "Ik heb te afwachtend gespeeld!. We hebben lang doorgespeeld. Mijn remiseaanbod werd resoluut afgewezen. Ook toen winst in de stand vrijwel uitgesloten was, werd doorgespeeld en begon ik mij af te vragen wat de reden was van deze "Van Rooy mentaliteit!. Later werd het duidelijk. Toon stond vóór de wedstrijd op de eerste plaats van de Limburgse topscorerslijst (wat een geluk dat ik dat niet wist) en hij wilde nr. 1 blijven. Dus doorspelen tot het laatste houtje. Toen eenmaal duidelijk werd dat De Ridder voldoende had aan één puntje, berustte Toon in remise. Als je het mij vraagt, enigszins teleurgesteld. Weg eerste plaats. Maar ook hier geldt: clubbelang gaat voor eigenbelang.

Door de nederlaag zijn we gezakt naar de vijfde plaats op de ranglijst van de lopende competitie. En we hebben nog zulke zware tegenstanders voor de boeg. Eén ding is zeker: we hebben ons best gedaan! De totaalscore tussen DC Roermond en DV De Ridder is nu sinds zaterdag volkomen in evenwicht. In 18 ontmoetingen behaalden beide verenigingen acht overwinningen en scoorden we beiden 160 bordpunten. Een mooie basis voor de wedstrijd van het volgende seizoen.