Nieuws

Geslaagde kloksimultaan in de Jo Gerrishal

Geplaatst op 22-01-2011
Hits: 2935

Martijn van Gortel heeft vrijdagavond in de kloksimultaan tegen 15 personen een score van 23 punten behaald, in een percentage uitgedrukt 76,6 %.

Ger Pisters (Herkenbosch) en Nico Grubben (Helden) slaagden erin hun partij te winnen.
Tom Mankowski (Aachen), Wim Sanders (Roermond) en Bert Verton (Wijlre) speelde remise tegen de jeugdige simultaangever.

Hij oogde nog betrekkelijk ontspannen. Aan de glimlach op zijn gezicht was niet te zien dat hij in de vier voorafgaande uren een prestatie van formaat had geleverd. Martijn van Gortel onderging vrijdagavond bij Damclub Roermond een ware vuurdoop. Nadat hij eerder al eens een proeve binnen zijn eigen vereniging had afgelegd, zette hij in Roermond aan voor het grote werk. Ook nu stond er niets op het spel, of toch? Er is nog zoiets als persoonlijke eer. Voor de 24-jarige dammer vormde de kloksimultaan in de Jo Gerrishal een toets om te zien hoe bedreven hij is in deze discipline. Het resultaat mag er zijn: hij is al een heel eind op de goede weg.

Het was overigens geen gemakkelijke opgave waar hij om 20 uur precies, tegen elke Limburgse logica in, aan begon. Vijftien tegenstanders wachtten hem, allemaal met de intentie om een zo goed en eervol mogelijk resultaat neer te zetten. De deelnemers kwamen natuurlijk voor een groot deel uit Roermond of direkte omgeving, maar de aanwezigheid van dammers uit Helden, Eindhoven, Wijlre en zelfs twee uit Duitsland gaf een extra cachet aan deze krachtmeting.

Martijn begon in een rap tempo aan zijn eerste omlopen, en gaandeweg de avond wijzigde dat tempo niet noemenswaardig. Natuurlijk waren er tegenstanders die hem het vuur na aan de schenen legden. Elke tegenstander beschikte immers over de gebruikelijke twee volle uren bedenktijd voor 50 zetten, maar de simultaangever kreeg ook aan elk bord twee uur tijd toegemeten, maar met dit verschil dat zijn klok de seconden wegtikte wanneer hij niet aan dat bord verscheen. En een simultaangever kan nu eenmaal niet aan elk bord tegelijk aanwezig zijn. Daarom was het heel opvallend dat Martijn ondanks die extra mentale belasting aan geen enkel bord in tijdnood raakte, daar waar verschillende van zijn tegenstanders de beschikbare tijd daadwerkelijk gebruikten.

Peter Hernaamt was de eerste die in de problemen raakte. Om even voor negen uur was het over en uit. Een combinatie van niet al te zwaar kaliber vloerde de Eindhovenaar. Een loopje richting bar vergoedde veel. Een goed half uur later vervoegde ook Han Leppers zich bij hem. Ook hier was een slagzettenreeks beslissend. Martijn putte moed uit deze vroege successen. Om 21.40 uur was het Jos Werson die de handdoek in de ring gooide. Positioneel een beetje aan de kant gedrukt zag Jos geen heil meer in de stelling. Clemens Crucius had zijn dag niet, of moeten we zeggen, zijn avond niet. In mooie halen kalligrafeerde hij zijn zettenreeks, maar rond de dertigste zet stokte de pen. Schijfjes in de doos, Clemens terug naar af. Martijn tekende op zijn eigen scorebord, een fraai nog niet bevuild bierviltje, trots de nieuwe winstpartij aan. Vijf streepjes had hij al bijelkaar.

Henk Loor, in de beginjaren van damclub Donderberg vaste kracht in het competitie-achttal, had via zijn broer lucht gekregen van de simultaan. Daar wil ik bij zijn was zijn credo. Een hernieuwde kennismaking met het dambord in een officiële strijd tegen een van de betere Limburgse dammers is niet bepaald de meest aangewezen manier om een herstart van je damcarriere te maken. Toch hield Henk het voor een huisdammer heel lang vol, maar na twee-en-een-half uur strijd werd hij toch aan de dijk gezet. Martijn noteerde het zesde streepje achter de W.
Broer Roy bleef nog geen vijf minuten later ook met lege handen achter.

Daarna werd het bij de nog resterende partijen flink spannend. Martijn verplaatste zich moeiteloos langs de borden, af en toe nippend aan zijn intussen prikloos geworden cola.
Hoe spannend een partij was kon je een beetje afleiden uit de bedenktijd die de simultaangever gebruikte bij de verschillende borden. Aan het bord van Ger Pisters bleef Martijn relatief lang staan. Ook zijn partij tegen Wim Sanders kreeg veel belangstelling van de simultaangever.

Jac Hannen haalde net zijn 50e zet binnen de toegestane bedenktijd, maar de stille hoop op een puntendeling spatte op dat moment als een zeepbel uiteen. Het achtste streepje bij de W was een feit.

Aan het bord van Ger Pisters was de simultaangever op dat moment in een pijnlijke stelling terecht gekomen. Een fraai offer van de zwartspeler op de 39e zet zwiepte de spanning naar kookpunthoogte omhoog. De toeschouwers waren hard in hun oordeel: dat redt hij (bedoeld is Martijn) nooit. In dit geval hadden de stuurlui het bij het juiste eind. Trots accepteerde Ger de gelukwensen toen Martijn de strijd staakte. Ook achter de V kwam een streepje, het eerste van de avond.

Heel verrassend haalde onze Duitse damvriend Tom Mankowski uit. Rustig, maar gedreven spelend stuurde hij aan op een hele mooie remise waarop niets viel af te dingen. Lei Jansen uit Helden-Panningen zou voor een dergelijk resultaat hebben getekend, maar ook bij hem zat een puntje er niet in. Dat lukte wonderwel wel aan het bord waar Wim Sanders de zwarte schijven hanteerde. Solide spelend zoals we van Wim gewend zijn, leidde hij zijn manschappen naar de veilige remisehaven. Ook bij Wim was enige trots over dit fraaie resultaat merkbaar.

Martijn kwam op het 21e punt - het punt waarop hij een 70%-score bereikte - tegen Wiel Okrogelnik. Om aan alle speculaties een eind te maken pakte hij meteen ook maar punt 22 mee. Clubkampioen Okrogelnik moest in de damstrijd het onderspit delven.

Uit de twee laatste, de twee langstdurende partijen, peurde Martijn nog een enkel puntje. Tegen Nico Grubben, ook al uit Helden, moest hij in het zand bijten, maar om klokke 20 over 12 maakte een ferme handdruk als beloning voor de puntendeling met Bert Verton, een einde aan een super geslaagde damavond. Een warm applaus onderstreepte de prestatie die de Sittardenaar had neergezet.

Martijn beloonde de mensen die hem een of twee punten hadden weten te ontfutselen, met een damboekwerkje als herinnering aan deze geslaagde avond. In het bijzijn van alle deelnemers prees voorzitter Roy Loor Martijn voor hetgeen hij de dammers had geboden: een mooie avond met veel sportieve strijd, en een geweldig eindresultaat. Opnieuw gingen de handen van de aanwezigen opelkaar. Omdat veel lopen dorstig maak had de Roermondse club voor de simultaangever een herinnering in de vochtige sfeer uitgezocht. Martijn nam het glimlachend aan: daar weet ik wel raad mee.

De partijen waarvan de zetten genoteerd zijn (13 stuks), kunt u vanaf zondag terugvinden op Toernooibase. Al met al een avond die beslist om een herhaling vraagt. Een eerste indruk als evaluatiepunt: als deze simultaan een maatstaf is voor wat er mogelijk is op een avond, dan lijkt een deelnemersveld van 15 personen toch wel een maximum.

Voor een ooggetuigeverslag van de gebeurtenissen van deze avond gezien door een Sittard-Geleense bril kijk eens op Cema/De Vaste Zet.

Dammend Roermond heeft genoten, Martijn bedankt!