Nieuws

Hartelijk welkom: Joost Heltzel

Geplaatst op 09-10-2007

Bij de start van het damseizoen 2007-2008 kwam iemand ons clublokaal binnenlopen die voor enkelen van ons geen onbekende bleek te zijn. Op de dinsdagavond namelijk is Joost Heltzel een graag geziene gast bij onze zustervereniging 't Pionneke, de Roermondse schaakclub dus. Joost bleek evenwel niet alleen even een kijkje te willen komen nemen, hij werd meteen lid van de damclub.

Wie is die Joost? Wij laten hem graag zelf aan het woord.

Even voorstellen: Joost Heltzel

Als nieuwste lid van Damclub Roermond is mij gevraagd kort iets over mezelf te vertellen. Mijn naam is Joost Heltzel, en ik ben een 25-jarige financieel medewerker bij een woningbouwstichting. Ik huur een appartement in het Roermondse Vrijveld en ben recreatief darter, tafeltennisser en pokerspeler. De meeste mensen kennen mij echter als de ‘chessmaster’ vanwege mijn vijf clubtitels bij Roermondse schaakclub ’t Pionneke en acht Limburgse jeugdtitels, waarvan vier in de oudste leeftijdscategorie.

Vandaar dat velen verbaasd reageerden toen ik vertelde dat ik met ingang van het nieuwe verenigingsseizoen mij had aangemeld bij de damclub. Want dammen, is dat niet een ondergeschoven kindje vergeleken met het edele schaken? Hoevaak heb ik tijdens schaaktoernooien de talentlozen elkaar niet horen toebijten: “Man, ga toch dammen!” wat in die context niet echt complimenteus bedoeld was. Ten onrechte vind ik. Doordat slaan verplicht is zijn bij dammen schitterende diepe combinaties mogelijk, om over de subtiliteiten van positiespel en tempozetten nog maar te zwijgen.

Ik heb mij vaak afgevraagd hoe goed een sterk schaker nu zou kunnen worden in dammen. Want er zijn natuurlijk overeenkomsten. Het is dezelfde soort ultieme mentale krachtmeting die mij als kind al aantrok, waarbij twee personen urenlang intensief naar een bord staren in een voor de buitenwereld ongrijpbaar duel. Ik herinner me nog het begin van een James Bond-film waarbij twee titanen in een wereldkampioenschapsmatch schaken verweven zijn voordat één van hen (de slechterik) de bomvolle zaal ijlings verlaat na een geheime boodschap te hebben ontvangen. Als zevenjarige dacht ik toen: dat wil ik ook.

Achttien jaar later voel ik dezelfde soort drang om te dammen, want om vaker als favoriet te moeten schaken is niet altijd even goed voor de motivatie. Nu zal ik weer onderaan de ladder moeten beginnen. Gelukkig weet ik mij gesterkt in de wetenschap dat ik deze nieuwe uitdaging kan aangaan in een vriendenclub waar gezelligheid voorop staat!

Joost Heltzel