Nieuws

10 september 1967, het debuut

Geplaatst op 10-09-2006

Nee, geachte bezoeker, er mankeert niets aan uw ogen.

Vandaag, negenendertig jaar geleden, maakte uw webmaster zijn debuut in de competitie van wat destijds nog de Limburgse Dambond heette.
Plaats van handeling was café Oberije aan de Schinvelderweg nummer 3 in Brunssum, inderdaad de lokatie waar momenteel café De Kroeg is gevestigd.

Op die bewuste zondag (!!) 10 september 1967, net als vandaag een stralende zondagmiddag, ging mijn club op bezoek bij, u raadt het al, damvereniging De Ridder. En als ik het heb over mijn club dan bedoel ik daarmee het tiental van jeugddamclub Euskopos uit Rolduc, dat op die zondag voor de allereerste keer met een tiental in competitieverband aantrad. Al enkele jaren speelde de club met redelijk succes met een viertal in de Tweede klasse, maar met een welkome versterking durfde men de gok in de Eerste klasse LDB aan.

Met Frans Klein, Pierre Urlings en Bert Habets aan de topborden, aangevuld met maar liefst vier jeugddammers uit Maasbracht, zou Euskopos het gaan maken. Nou in die openingswedstrijd kwam daarvan nog niet zo heel veel terecht. Wie er allemaal tegen wie speelde zou ik in de stoffige archieven moeten opduiken, maar wat ik wel zonder enige ruggesteun weet is dat mijn persoontje zijn debuut maakte tegen meneer W. (lijkt me kansrijk dat die W staat voor Wim of zoiets) Mulder. Heel succesvol was mijn optreden destijds nog niet, immers als na tien zetten (en er mankeert opnieuw niets aan uw ogen) kon mijn tegenstander een mooie (standaard?)combinatie naar de hoofdlijn nemen. Uit medelijden of uit onwetendheid werd ik niet getrakteerd op een dam-tegen. Toen de buurman van mijn tegenstander enkele zetten later Mulder attendeerde op de gemiste damzet, werd meneer boos, jazeker, een interclubtwistje op de Brunssumse damborden, je houdt het niet voor mogelijk. Ik verloor de partij overigens toch, door een nieuwe zwakke voortzetting op de 39e zet, opnieuw 39 dus, een getal dat me vaker zou opbreken omdat de 39e zet regelmatig een pijnlijk keerpunt in mijn partijen zou blijken. Bijgeloof? 3 maar 13? Geen idee.

Euskopos ging kansloos onderuit. Met 18-2 verloren we onze eerste wedstrijd, en veertien dagen later bij de allereerste thuiswedstrijd op Rolduc (Maasbrachtse kermis nog wel) ging het al niet veel beter. Met dezelfde cijfers werden we onderuit geschoven. Maar daarna ging het beter, allicht.

Het is leuk om jaren later nog eens met een glimlach een die eerste schermutselingen op het dambord terug te denken. Wat daarbij pijnlijk duidelijk wordt is wel de konstatering dat de tijd niet is blijven stilstaan.

O ja, en nu wilt u die vermaledijde slagzet natuurlijk met eigen ogen aanschouwen. Dat kan, maar dan moet u beslist eens een clubavond van damclub Roermond bezoeken. Met plezier zal ik u de openingsreeks tonen.