Nieuws

Willy Okrogelnik wordt vandaag 70 jaar

Geplaatst op 22-04-2005

Vandaag wordt Willy Okrogelnik zeventig jaar. Vanaf vandaag mag ook hij elke dag de zeven kruisjes op zijn levenspad meetorsen.
Binnen de damwereld zullen er slechts weinigen zijn die de persoon Willy, of Wiel, Okrogelnik niet kennen. Als dammer immers was hij een van de grote mensen in het destijds zo oppermachtige dambolwerk Treebeek,. Toen hij om den brode enkele jaren zijn geluk beproefde in Brabant, meer speciaal in Breda, verloren de Limburgse dammers hem een beetje uit het zicht, maar sinds zijn terugkeer naar zijn geboortegrond, intussen ook al weer zo'n 25 jaar geleden, is hij binnen de Limburgse damwereld een bekend figuur geworden.

Maar laten we zoals gebruikelijk bij het begin beginnen. Onze hoofdpersoon werd geboren in de roerige jaren dertig van de vorige eeuw, op precies te zijn dus op 22 april 1935.

Toen hij in aanraking kwam met het damspel was dat geen toevalligheid. Ferdi, zijn oudere dammende broer, gaf in huize Okrogelnik-Nagornik, zoals zijn volledige familienaam luidt, het voorbeeld. Het kon niet uitblijven, ook Ferdi's jongere broers werden eerst geraakt, en later gegrepen door het spel met de ronde schijven.

Het is dan ook beslist niet vreemd dat ergens in de jaren tachtig een nieuwe generatie Okrogelnik zijn intrede in de damwereld doet: Willy's zoon Rudi wordt lid van damclub Donderberg.
Willy ontwikkelde zich als een leergierige jongen. Daar waar zijn oudere broer zich verdiepte in de damstudieboeken zocht Willy liever zijn heil in het leren door de praktijk. Ook die weg leverde hem successen op. In het begin van de jaren vijftig telde Limburg verschillende damtalenten die het met name bij de jeugd heel goed presteerden. Zo werd Willy Okrogelnik in 1954 jeugdkampioen van Nederland. Een jaar later zou hij zijn titel met succes verdedigen. Eenmaal toegetreden tot de rijen der grote dammers slaagde hij erin om in onze provincie tot de top door te dringen.
Zo werd hij in datzelfde jaar 1954 voor het eerst kampioen van Limburg bij de grote dammers. In 1958 zou hij de prestatie herhalen. Broer Ferdi werd in beide jaren tweede. Zelf grossierde Willy ook in ereplaatsen. Zo werd hij tweede in 1955, in 1959 (in beide gevallen was hij titelverdediger), in 1963, 1968 en 1969. In al die jaren was zijn broer Ferdi hem een slag voor.

Daarna brak de grote Treebeekperiode aan. Het team was in zijn beste dagen schier onklopbaar en drie broers Okrogelnik - zijn jongere broer Hans was inmiddels ook damgek geworden - vormde de harde kern van Treebeek.
Op een gegeven moment breekt de periode aan waarin het Limburg economisch niet voor de wind gaat. De sluiting van de mijnen dwingt mensen er toe om elders werk te zoeken. Via een omscholingstraject komt Willy terecht bij de justitiële inrichting in Breda. Pas na zijn terugkeer naar Limburg horen we weer meer van hem.
In de jaren tachtig leidt dat tot de oprichting van een damclub in Roermond. Een bijeenkomst van gelijkgezinden in het Trefcentrum De Donderie, begin 1982, leidt tot de oprichting van Damclub Donderberg. In de aanloop naar die oprichting zijn enkele mensen druk in de weer om de mogelijkheden en onmogelijkheden rond de oprichting van een damclub in Roermond te bekijken. We noemen er enkelen: Willem van Rooy, Hans Rutjens, Harry van Gils, Peter Hernaamt en Ludwig Pietershoven. Willy is ook een van hen en het feit dat het bestuur i.o. hem het secretariaat toevertrouwt zegt al heel wat over de verwachtingen die in hem gesteld worden. Hij wordt inderdaad secretaris van de jonge vereniging en hij zal dat tot de jaarvergadering van 2004 blijven, ruim 22 jaar heeft hij zijn inzet gegeven voor wat bijna 'zijn' damclub is geworden. De telefoontjes die hij gepleegd heeft om mensen op te trommelen om deel te nemen aan wedstrijden zijn ontelbaar. Niets was hem te veel om zijn club zo goed mogelijk aan de start van een wedstrijd of een toernooi te laten verschijnen. Een incompleet aantredend team deed hem pijn, rekende zich dat vaak zelf aan.
In de beginjaren van damclub Donderberg maakte hij ook nog eens deel uit van het bestuur van de Limburgse Dambond.
Al vele jaren is hij een graag geziene gast wanneer hij in een van de Leudalgemeenten het regionale schooldamtoernooi met zijn opwachting vereert. Als strenge arbiter ondersteunt hij de wedstrijdleiding ter plekke. Niets is hem te dol om daar, geassisteerd door een clubgenoot, met wedstrijdmateriaal te gaan sjouwen, dit tot grote tevredenheid van de organisatie ter plaatse.

In die periode heeft hij ook de successen van Damclub Donderberg, na de verhuizing naar de sporthal dus Damclub Roermond, meegemaakt. Vergeleken met de verrichtingen van Treebeek waren het slechts bescheiden succesjes, voor het provincieclubje uit Roermond evenwel was elk kampioenschap een prestatie van formaat. Het eerste kampioenschap van Donderberg in de eerste klasse PLDB was een hoogtepunt in de historie van de club. Nu nog wordt er met eerbied gesproken over de receptie die daarop volgde.
Het kampioenschappen van Noord- en Midden-Limburg, samen met de Limburgse verenigingen die in de Brabantse competitie uitkwamen waren iets waar Willy met hart en ziel achterstond. Het waren geweldige wedstrijdenreeksen, en het is doodzonde dat aan die toernooien een einde is gekomen.

Binnen zijn eigen vereniging is Willy vanaf het ontstaan van de club de onbetwiste kampioen, de sterkste van allemaal. Op een uitschieter na veroverde hij ieder jaar het clubkampioenschap, en niemand misgunt hem die titels. Ondanks zijn suprematie blijft hij een eenvoudige, bescheiden persoonlijkheid binnen zijn club. Hij oogst daardoor waardering bij zijn clubgenoten.

Toen clubs uitkomend in de landelijke competitie hem benaderden om gebruikmakend van de dispensatieregeling ook voor hun team uit te komen zei hij geen nee. DIOS, Eureka, De Kroonschijf, Raes Maastricht, al deze verenigingen mochten kortere of langere tijd van zijn kennis, kunde en inzicht gebruik maken, en veelal met succes. Ook nu, op zijn 70e, is hij op landelijk niveau nog steeds een gevreesde tegenstander.

Dat deed hij ook bij elk toernooi dat door een club werd georganiseerd. De deelname aan de provinciale kampioenschappen vond hij vanzelfsprekend. In 1985 nog werd hij weer eens tweede, maar de plaats op de ranglijst was voor hem niet zo belangrijk. Het sneldammen doet hij nog steeds graag. Toernooien aflopen, spreek me er niet van: het Brunssumtoernooi, de befaamde DIOS-toernooien, de PLDB-cup, de vriendschappelijke wedstrijden en toernooien in binnen- en buitenland (Lent, Genk, Zwartberg, Minsk, Aken, Berlijn, Mühlhausen !..), hij zou ze niet hebben willen missen en steeds probeert hij clubgenoten enthousiast te maken om de reis met hem mee te maken.
Wie over dammen in Roermond spreekt, spreekt over Willy Okrogelnik.

Wij allen hopen dat we nog veel jaren van zijn damkennis, maar evenzeer van zijn grappen en grollen mogen genieten.