Nieuws

Fiere Roermondse zege in Hoensbroek

Geplaatst op 21-03-2010

(57.113) Damclub Roermond heeft vanmiddag bij Eureka in Hoensbroek tegen de verwachtingen in een overtuigende 11-5 overwinning behaald. Beide teams verlangden kennelijk al naar het einde van de competitie want zowel Eureka als DC Roermond brachten maar zeven mensen achter de borden. Voor onze vereniging was het de eerste keer sinds 25 oktober 2003 dat er met een inkompleet team voor een competitiewedstrijd werd aangetreden.

Bij Roermond zorgden vandaag Joop Verstappen (remise tegen Ed Zijlstra) en Wim Sanders (winst tegen Tom Swelsen) voor verrassingen.

Terwijl de dammers zich onder het toeziend en verzorgend oog van gastheer Domenico verkneukelden in de Weijenberg
streden enkele kilometers verderop Djordy Suylen en Juul Sijbers in het grote badmintontoernooi. Toen de dammers aan hun karwei begonnen hadden de beide jeugdspelers hun eerste nederlaag al moeten incasseren.

Voordat we terugblikken op de damstrijd eerst even een sluimerend onderbuikgevoel weergeven.

Het heeft er alle schijn van dat de nieuwe competitieopzet geen succes is geworden. Het competitieseizoen duurt immens lang, alle wedstrijden - en dat zijn er in Limburg toch niet eens superveel - zijn over het hele seizoen verspreid. Dat laatste was juist de drijfveer om voor de gewijzigde opzet te kiezen, maar of alle dammers daar na een jaar experimenteren nog steeds dolenthousiast over zijn, zullen we op de jaarvergadering vernemen.
Sommige zaken heb je als vereniging niet in de hand. Het besluit van de KNDB om een door weersomstandigheden uitgevallen competitieronde te verplaatsen naar een (voor de KNDB) vrije zaterdag, leidde in Limburg tot andere problemen: voor die bewuste zaterdag stond bij ons een competitieronde ingeroosterd. Niet de aanleiding opnieuw breed uitmeten, maar we stellen simpel vast dat van de oorspronkelijk voor 30 januari vastgestelde PLDB-competitieronde drie van de vier wedstrijden nog steeds niet zijn afgewerkt. Een desinteresse bij de leden? Zijn de dammers onderhand dammoe? De wellicht beslissende strijd om het teamkampioenschap binnen de PLDB is door de bond noodgedwongen doorgeschoven naar begin april, omdat er geen andere speeldag, lees beschikbare zaterdag, voorhanden was.
Het lijkt een open deur, maar de competitie 2009-2010 verloopt, de twee leiders even buiten beschouwing latend, voor de overige teams zonder echte spanning. En zo zwalkt de PLDB-competitie 2009-2010 langzaam naar het einde toe.
Voor de teams, zoals Roermond en Eureka, die geen enkel reeel belang meer hebben bij een goed wedstrijdresultaat, blijkt de interesse bij de spelers van dien aard dat het grote moeite kost om een volwaardig team achter de borden te zetten.

Een positievere kijk is op zijn plaats, en daarom snel over naar de wedstrijd tussen Eureka en DC Roermond. Een wedstrijd waarbij behalve de persoonlijke eer en voldoening niets meer op het spel staat, en die wellicht daarom de meest prachtige en boeiende duels oplevert. De mannen hebben gevochten als leeuwen en de partijen zijn zonder uitzondering juweeltjes (eigen roem...).

Het begon zaterdag tegen de klok van twaalven allemaal echter een beetje chaotisch. Door de manco's bij beide achttallen zou de stand na een uur fictief dammen op reglementaire gronden op 2-2 staan. Maar er ging, zeer tot verdriet van Eureka-teamcaptain Tom Swelsen (voor degenen die niet alle bestuurlijke ontwikkelingen hebben meegekregen: Tom is sinds kort de jongste teamleider binnen de PLDB), meer mis. Bram de Vries miste op de autoweg de juiste afslag en hij was toen meteen het spoor volledig kwijt. Vakkundig werd hij door Marcel Karssing, die naast zijn secretariele kwaliteiten ook door zijn teamleider nog tomtom-achtige kennis werd toegedicht, in de juiste richting geloodsd, maar toen ze allebei in het speellokaal arriveerden was er toch al meer dan een half uur speeltijd verstreken. Gelukkig deden hun tegenstanders daar niet moeilijk over (dit in tegenstelling tot hetgeen in datzelfde KNDB-reglement staat) en zo kon er met een zuivere speeltijd van elk twee uur aan het karwei begonnen worden.

De overige strijders die dus keurig om 12 uur met hun partijen waren gestart, waren bij binnenkomst van het tweetal al ruim een half uur onderweg in hun afmattende duels. Meest opvallende verschijning aan Eurekakant was de onverwachte lijflijke aanwezigheid van de Montfortse Raes-Roermond-Eurekaspeler Rob Aartsen. De tweede Harry Disch van het Limburgse dammen mocht het opnemen tegen Joep Bruggeman. Joep, nog ongeslagen dit seizoen, had zijn dag niet want hij werd vanmiddag geheel tegen zijn zin een beetje platgedrukt. Jammer voor ons, maar de nul van Joep zou, naar achteraf bleek, de enige op het bord tot standgekomen nul voor ons team betekenen.

Er werd, zoals gememoreerd, heel goed en vooral fanatiek gespeeld. De partijen waren zonder uitzondering spannend en de dammers leefden zich uit op het bord. Logisch dat dat resulteert in een superdammiddag, ook al stond er hoegenaamd niets belangrijks op het spel.

Wat te denken van de partij tussen Joop Verstappen en Ed Zijlstra. Het ratingverschil in acht nemend was Ed natuurlijk veruit favoriet voor de winst, maar tussen het vervullen van een favorietenrol en het pakken van de hele buit ligt een wereld van verschil (tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, zo blokletterde de schrijver Willem Elschot ooit). Joop liet zich in ieder geval niets gelegen liggen aan de faam en de kwaliteten van de heer Zijlstra en hij speelde gewoon zijn eigen spel. De Eurekaman kreeg geen kansen om de stelling in zijn voordeel om te buigen. In een vier-om-vier stand waagde Joop zich aan een remise-aanbod, maar Zijlstra vond de berusting in remise nog iets te vroeg, en dus werd er ijverig verder gespeeld. En nog wel behoorlijk lang ook. Het resultaat: toch en puntendeling, want het minieme voordeeltje was bij lange na niet toereikend voor de zege.

Ook de winst van Ger Pisters op Marius Coolen mocht er zijn. Lange tijd leken de stellingen volledig aan elkaar gewaagd, en niets wees erop dat de partij een winnaar zou gaan opleveren. Een dezer dagen kunt u hier de partijnotaties bekijken, zodat u zich zelf een oordeel kunt vormen over de strijdplannen die de dammers in stelling brachten.

De mooiste partij was die tussen Wim Sanders en jeugdspeler Tom Swelsen. Vanuit een serieuze Roozenburgopzet gebruikten beide dammers heel veel bedenktijd. Anders dan bij hun duel voor de bondscompetitie 2007-2008 lag nu een gruwelijke tijdnood in het verschiet, en in een gecompliceerde stand met snel wegtikkende seconden (ook al hoor je dat in het digitale tijdperk niet meer, de tijd vliegt net zo snel als voorheen) is het dan vaak een kwestie van wie zijn zenuwen het beste de baas kan blijven. In de partij was Tom de minst gelukkige, want hij vergaloppeerde zich en toen was het voor Wim een kwestie van nauwkeurig uitspelen en de volle winst incasseren. Tom was kennelijk niet alle energie tijdens het dammen kwijtgeraakt, want even later zag een van zijn clubgenoten Tom in een behoorlijk strak tempo over het wandelpad langs de Weijenberg hollen. ja ja, ook conditioneel moet je als denksporter paraat zijn!

Jack Sijbers mocht na de opwarmronde aantreden tegen Bram de Vries. Een leuke pot, die ineens vuurwerk opleverde toen onze clubgenoot ten koste van twee houtjes pardoes naar de damlijn doorbrak. Gelukkig kon de dam niet meteen onschadelijk worden gemaakt, sterker nog: de dubbele schijf kon veilig achter de eigen manschappen worden gepositioneerd en de dreigende werking die van dit kanon uitging was na verloop van tijd toereikend voor de capitulatie. Voor Bram, drie jaar geleden in zijn woonplaats Dilsen nog een verdienstelijke schaker maar door broerlief Janes bijtijds aangespoord om toch weer te gaan schuiven, was de nederlaag heel pijnlijk. Eerst via een omweg het wedstrijdlokaal bereiken en dan ook nog eens spontaan worden afgeserveerd.

Jac Hannen en Marcel Karssing, op papier van gelijke sterkte, openden hun partij vrij tam. Niets wees op een spannende pot, totdat de Maasbrachtenaar een doorzichtig val(letje) klaarzette om de witspeler te verleiden om een twee om twee naar veld 10 te nemen. Marcel was overtuigd van zijn gelijk, hij had de afruil in gedachten, speelde de inleidende zet, noteerde meteen de door hem voorziene afwikkeling, maar stond aan de grond genageld toen zijn tegenstander niet ruilde maar simpelweg twee schijven afpakte, zonder enige compensatie. De goedgeefsheid van de Eurekaman zou voor menige dammer aanleiding vormen om maar meteen op te geven. Voor Marcel was de desillusie niet minder, maar hij probeerde van de resterende stand nog het beste te maken. En dat bleek achteraf best nog wel veel. Niet dat dat alles de dreigende nederlaag zou verhinderen, maar de zwartspeler moest die twee punten dan maar eerst eens op het bord waarmaken. Te langen leste berustte de secretaris van Eureka toch maar sportief in de verliespost. Laten we het houden op een moment van damblindheid, want zomaar twee schijven weggeven... nee, dat doe je in gewone doen niet, al vind je je tegenstander nog zo aardig ;-).

Komen we beij de partij aan bord 8, die tussen Joep Bruggeman en Rob Aartsen. De partij was als eerste uit, en dat betekent veelal dat niet alles wat er gebeurde op het bord bij de teamgenoten is doorgedrongen. Zo ook zaterdag dus. Rob kreeg op een gegeven moment een dijk van een stand met een hekstelling aan de rechtervleugel. Of dat altijd sterk is waag ik te betwijfelen, nu dus wel, want Joep werd behoorlijk in verlegenheid gebracht. Hij moest allerlei concessies doen wat zijn speelvrijheid betreft, en op een gegeven moment werden de handen geschud. Twee punten voor de man uit Montfort.

Wanneer we de punten optellen komen we tot een score van 11 voor DC Roermond en 5 voor Eureka, waarmee wij, als we de opstellingen bekijken, heel erg tevreden zijn. Na het vernemen van de opstellingen tekenden we voor een gelijkspel, maar het liep dus anders.

De gedetailleerde resultaten, de uitslagen van de andere wedstrijden en de stand in de PLDB-competitie vindt u op Toernooibase.