Nieuws

Kloksimultaan: André Maertzdorf klopt Paul Nitsch

Geplaatst op 08-10-2005

In het kort:
- speeldatum: 7 oktober 2005 in de Jo Gerrishal
- spelvorm: kloksimultaansceance
- simultaangever: Paul Nitsch
- aantal deelnemers: 15 (W.Okrogelnik, G.Pisters, R.Loor, J.Loor, J.Huskens, W.Sanders, J.Bechoe, P.Snellens, L.Zeegers, J.Sijbers, M.Weijers, J.Werson en drie gastspelers W.Maertzdorf, A.Maertzdorf, G.Stam)
- remises werden geboekt door W.Okrogelnik, G.Pisters en W.Maertzdorf
- de simultaanspeler verloor van A.Maertzdorf
Aanvang: 20.00 uur precies
Einde: 23.00 uur

De vermoeidheid was duidelijk van zijn gezicht te lezen. En dat was ook geenszins verwonderlijk, want om na een lange afmattende dagtaak nog eens vier uur lopend te dammen tegen vijftien dammers die elkaar qua speelsterkte dan ook nog eens behoorlijk ontlopen, gaat niet in 's mans koude kleren zitten.

Na een diepe zucht, enkele schouderoefeningen en een flinke slok frisdrank was hij bijzonder snel weer bij zijn positieven: Paul Nitsch had de zware afmattende klus weer geklaard.

In de fraaie entourage van de Jo Jansenzaal bij de Jo Gerrishal had hij de sportieve strijdbijl opgenomen tegen vijftien collegadammers, en niet zomaar vijftien willekeurige dammers. Toen bleek dat een aantal Roermondse coryfeeen wegens verplichtingen elders niet aan deze massakamp zou kunnen deelnemen, is vanuit het Roermondse kamp naarstig gezocht naar alternatieven om het speelveld op sterkte te brengen en dat is wonderwel gelukt.
Met de deelname van de Schaesbergtrein Willy en André Maertzdorf en Ger Stam kreeg de concurrentie een flinke impuls. Het deerde de sterspeler van Cema/De Vaste Zet niet. Hoe meer zielen hoe meer vreugd is zijn motto.

Vol overgave begon de sympathieke voormalige inwoner van Brunssum en Echt even na achten aan de bijna bovenmenselijk opgave in de Roermondse denksportmarathon. Ogenschijnlijk moeiteloos en uiterst geroutineerd als was zijn het dagelijks werk, begon Paul aan de zware klus - vijftien partijen in het gebruikelijke speeltempo van 50 zetten in twee uur - en zonder problemen draaide hij zijn rondjes.

Voor de insiders: per 1 oktober jl. staat de internationale meester Paul Nitsch met een rating van 2272 samen met Eddy Budé op de 87e plaats in de door Ton Sijbrands aangevoerde FMJD-ratinglijst. Zij zijn daarmee de hoogstgewaardeerde van origine uit Limburg afkomstige spelers.
Ter illustratie van die waardering: Wiel Okrogelnik staat met een FMJD-rating van 2084 op de 501e plaats op die lijst. Dit even terzijde dus.

Enkele tegenstanders waren zo onder de indruk van de manifestatie dat zij in de openingsfase al tegen materiele achterstand opbotsten en sportief hun tegenstander de hand drukten: doorspelen met schijfachterstand past immers niet bij een dergelijk evenement.

Het speeltempo had tot gevolg dat niemand van de spelers zich geroepen hoefde te voelen om snel een zet te doen zodra de simultaangever aan het bord verschijnt, een euvel waardoor bij een normale simultaansceance nog al eens foutieve voortzettingen worden gepleegd omdat er nu eenmaal een zet moet worden gedaan, en hoe korter de bedenktijd des te groter het risico van het doen van ondoordachte zetten.

Dat fenomeen was gisteren dus niet aan de orde.
Gevolg hiervan was natuurlijk dat de sterkere spelers hun volledige bedenktijd konden benutten en dus bijgevolg relatief lang stand hielden.

Ger Pisters deed goede zaken, hij speelde een puike partij en toen Paul hem een remisevoorstel deed was dat overduidelijk een beloning voor zijn inspanningen.

Maar het was slechts weinigen gegeven om daadwerelijk tot scoren te komen. André Maertzdorf slaagde erin de simultaangever te kloppen ("telt deze uitslag mee voor de rating?'' waarop Paul glimlachend reageerde met: "ehh ik hoop het niet").
De notatie van deze partij zullen we binnenkort publiceren.

Wiel Okrogelnik bereikte evenals vorig jaar de veilige remisehaven, en ook dat is een prestatie van formaat. Ook Schaesbergalleskunner Willy Maertzdorf slaagde erin om Paul op een puntendeling te houden.

Dat alles betekent niet dat degenen die in Paul hun meerdere moesten erkennen (verreweg de meesten dus, nl. 11 van de 15 tegenstanders), een troosteloze avond beleefden, verre van dat. Hun enthousiasme over de deelname aan een dergelijk evenement kent geen grenzen, alleen al het idee om het eens in een normale partij (maar wat heet hier normaal) tegen een speler van dat niveau te mogen opnemen (Paul speelt zijn competitiewedstrijdjes in de hoogste klasse van de KNDB), is al een belevenis op zich.