Nieuws

Impressies uit Korbach

Geplaatst op 23-10-2007

Tekst en fragmenten door Jan Jacobs

Met een koffer vol bekers en een hoofd vol goede herinneringen keerde een groepje dammers uit Roermond en omstreken op zondag 21 oktober terug uit het Duitse Korbach. Daar hebben we met zeven mensen deelgenomen aan een leuk en vooral gezellig toernooi: Wiel Ogrogelnik, Rob Aartsen, Jack Sijbers en Jeroen Huskens, aangevuld met Manon Bassant en haar damvriendin Sarah Rijgersberg uit Delft en ikzelf (oud-Roermond-speler) uit Nieuwegein. Vanuit Roermond vertrokken we op vrijdag 19 oktober rond het middaguur met de knalroze bedrijfsbus van Ciber, de werkgever van Rob Aartsen. Rob had de ochtend voor vertrek al goed besteed, want hij en Wim Sanders hadden die ochtend de Limburgse Damschool officieel opgericht. Dit opleidingsinstituut voor de Limburgse damjeugd maakte meteen een vliegende start, want de ‘Korbach’-gangers hoefden geen reiskosten voor de trip met de Pink Panter-mobiel van Rob te betalen, in ruil voor een vrijwillige donatie aan de Limburgse Damschool.
Na enkele uren rijden in de comfortabele bus kwamen we (door files) een half uur te laat aan in het gezellige stadje Korbach. De ontvangst was niettemin zeer hartelijk en gastvrij. Bovendien had het organisatiecomité (inclusief de wethouder) speciaal op ons gewacht met de officiële plichtplegingen; we werden dus meteen als belangrijke gasten en als kanshebbers voor podiumplaatsen gezien. Ook de plaatselijke krant besteedde een stukje met foto aan het toernooi.
De deelnemers waren enkele Duitse subtoppers en vooral veel jeugdspelers. Daarnaast natuurlijk de Nederlandse delegatie, enkele Vlamingen, de Nederlander Ton Tillemans (die al twintig jaar in Zwitserland woont en in de Franse competitie speelt), en enkele naar Duitsland geëmigreerde dammers uit de voormalige Oostbloklanden (zoals organisator en latere toernooiwinnaar Jan Zioltkowski). In totaal deden 35 dammers mee. Het was voor de Duitse dammers een belangrijk toernooi, want er waren vijf plaatsen te verdienen voor het kampioenschap van Duitsland, waarin ook de in Duitsland wonende cracks van de partij zullen zijn, zoals Mark Podolski, Vadim Virni en Merins.
We kregen 45 minuten per speler per partij, dus wie zijn bedenktijd helemaal nodig had, zou in totaal twaalf uur achter het bord zitten. Ons groepje arriveerde overigens helemaal ingespeeld en afgetraind, want onderweg in de bus hadden we al een heel toernooitje gespeeld. In de eerste partijen was het even aftasten hoe het met de speelsterkte van de Duitse jeugd stond. De meeste tegenstanders waren niet zo goed, zodat we al snel enkele Nederlandse bliksemoverwinningen konden noteren. Het krachtsverschil liep heel erg uiteen: er zaten ook enkele redelijke, tot goede dammers tussen. Er waren nog geen tien minuten verstreken, of we werden opgeschrikt door een luid huilend kind, dat de eerste lessen uit de harde wedstrijdpraktijk leerde. Gelukkig liep hetzelfde jongetje later nog drie keer zingend door de speelzaal, nadat hij enkele volwassenen had verslagen.
Zelf nam ik niet mijn beste vorm mee naar het toernooi. Ik liet een paar onnodige steken vallen, waardoor ik geen kans op de hoofdprijs maakte (Met 11 punten werd ik vijfde). Sarah Rijgersberg en Wiel Okrogelnik deden wel tot de laatste partij mee om de hoofdprijs, maar kwamen net een puntje te kort voor de eerste plaats (beiden 12 twaalf punten). Jeroen Huskens en Manon Bassant draaiden lekker mee met elk 10 punten, terwijl Rob en Jack prima meekonden met elk 8 punten. De Poolse Duitser Jan Zioltkowski won het toernooi dankzij vijf overwinningen en drie remises. In zijn spel zag je de typische ‘oostblok’ damstijl terug; hij speelde bepaald geen spectaculaire, gestroomlijnde partijen, maar hoe dunner de stand werd, hoe meer hij dankzij diep rekenwerk toch in het voordeel kwam. Hij was het meest degelijk van alle kanshebbers en won het toernooi daardoor verdiend. Sarah Rijgersberg nam de beker voor de tweede prijs mee naar huis, Wiel werd derde, Manon kreeg de prijs voor beste vrouwelijke dammer en Michelle Roumans won de eerste prijs voor beste speler tot 19 jaar.
Naast het toernooi hadden we voldoende gelegenheid om het gezellige stadje Korbach te verkennen. Korbach is een klein stadje (18.000 inwoners), vijftig kilometer ten westen van Kassel. Het centrum is nog volledig Middeleeuws, met kinderkopjes op straat, een ambachtelijke bakker, een eeuwenoude boekwinkel, de onvermijdelijke Bierstube, grote stadsboerderijen, watermolens, authentieke waterputten, hoeves en heel veel kerken (als alle kerken daar op zondag vol zitten, is het wel een heel vroom volkje). Even buiten Korbach vind je zelfs nog goud- en kopermijnen. Het is typisch zo’n dromerig, gemoedelijk stadje waar het leven nog lekker ontspannen is, zonder de grote stadsproblemen. We sliepen overigens in de jeugdherberg (op loopafstand van de speelzaal), waar ongeveer de helft van de dammers ondergebracht werden. Zowel in de speelzaal als in de jeugdherberg was de catering (naar goed Duits gebruik) prima verzorgd. Organisator Jan Zioltkowski had dat allemaal goed geregeld; een goede reden om volgend weer terug te komen. Wie weet doen dan ook enkele in Duitsland wonende ex-Russen mee aan dit toernooi. Hieronder twee fragmentjes (Ik heb niet veel van de partijen van anderen gezien).

Onderstaande tekstbijdrage staat ook vermeld (met diagram) op [ink=http://www.pldb.nl/forum/viewtopic.php?t=13&postdays=0&postorder=asc&start=30] de website van de PLDB[/link].

Allereerst een eindspel fragment van de 14-jarige Michelle Roumans tegen de Vlaming Demasure:

Stand van diagram 1 (wit schijven op 26, 34 en 45, zwart een schijf op 27 en een dam op 50). Het curieuze aan deze stand is dat het remise is, maar na de volgende zet kunnen beide spelers alleen nog maar winnen of verliezen. Demasure speelde namelijk 50-6?? (remise is 50-23). Roumans speelde, met de vlag op vallen, (45-50??) en verloor toen door (27-22) enzovoort. Zij had echter kunnen winnen door (26-31!) 27x36 (45-50) en de zwarte dam loopt altijd in een valletje.

In de Pink Panter bus, op weg terug naar Roermond bracht ik tijdens ons ‘bustoernooi’ een mooie lokzet in de stand tegen Jeroen Huskens. Geniet mee:

Diagram 2. wit: 26-28, 30, 32-38, 40, 42-45, 47, 48 en 50. Zwart: 3, 4, 6-14, 16-20, 23-25.

Hier speelde ik 37-31!? Jeroen lijkt nu een winnende combinatie te kunnen nemen, maar die verliest doordat er nog iets na komt. Als zwart speelt (23-29) 34x23 (25x34) 40x29 (17-21)A 26x17 (11x22) 28x17 (19x26), dan volgt verrassend 29-23!! (12x32) 23x1 en wit wint.

A Eerst 16-21 en dan 17-22 leidt tot gelijkspel.

(Misschien volgt nog een analyse van de partij Jan Jacobs-Wiel Ogrogelnik vanaf het middenspel tot de slotstand, maar daar zou ik pas volgende week aan toekomen).