Nieuws

DC Roermond pakt onverwacht een punt in kansloos geachte missie

Geplaatst op 19-11-2005

(8916) De competitiewedstrijd tussen het nog ongeslagen Schaesberg en DC Roermond is verrassend geeindigd in een 8-8 gelijkspel.

Zonder de aanwezigheid van kopman Wiel Okrogelnik, zonder de onmisbare steun van vader en zoon Roy en Jerry Loor, zonder de inbreng van Jack Sijbers en met de grote thuisnederlaag van vorig seizoen nog vers in het geheugen leek de confrontatie tussen DC Roermond en damvereniging Schaesberg voor ons team welhaast gedoemd een kansloze missie te worden. Hoe anders zou het allemaal uitpakken.

In zijn openingswoord in restaurant Hong Kong (een aanrader voor wie er nog niet geweest is) schetste Bram Verhoef de krachtsverhoudingen tussen de beide teams: een beteuterd kijkend Roermond met net twee ruime nederlagen achter de kiezen en een Schaesberg dat met drie overwinningen op rij op koers ligt waar het het behalen van het Limburgs kampioenschap betreft.

Met zijn wens 'dat de sterkste moge winnen' wilde hij wellicht onderstrepen wat hij niet hardop uitsprak.

Het eerste succesje in de wedstrijd viel te noteren aan bord 8. Paul Stevelmans, bij de Roermondse ploeg een beruchte wanneer het gaat om het winnen door middel van slagwendingen, kreeg tegen Leon Zeegers een voordelige stelling, maar bevreesd voor een teleurstellende afwikkeling (zenuwenoorlog in het midden- of eindspel) bood hij zelf remise aan. Zeegers die de mening was toegedaan een mindere stand te hebben, aarzelde geen moment, en pakte het punt.

Het duurde daarna nog een tijdje vooraleer de man aan het scorebord weer in aktie moest komen. André Maertzdorf zou volgens Bartjens aan het hoogste bord Wiel Okrogelnik ontmoeten, maar daar deze van deelname moest afzien, viel Jac Hannen voor hem in, pontificaal aan het hoogste bord dus. André liet in de partij zien dat het korrekt afwikkelen van de opening van de partij een voorwaarde is om met enige kans van slagen naar het middenspel toe te groeien. Maertzdorf zette de partij simpel naar zijn hand.

Het zou allemaal voor de onzen nog erger worden toen Rob Aartsen een voordelig, zo niet winnend, middenspel zo maar te grabbel gooide en daardoor Marcel Maertzdorf in de gelegenheid stelde om de Schaesbergse voorsprong naar vier punten te tillen. Niemand die toen nog twijfelde aan een vierde Schaesbergse overwinning op rij.

De kentering kwam echter toen Peter Eikelenberg in een klassieke stand aantoonde de finesses die daarbij horen beter te beheersen dan een naarstig naar juiste voortzettingen zoekende Manon Bassant. Die overwinning betekende voor de Roermondse ploeg de opmaat naar een bijzondere afsluiting van een mooie dammiddag.

Onder toenemende hoogspanning ging de wedstrijd en dus ook de strijd verder. Zou Roermond dan toch voor een verrassing gaan zorgen? Het leek bijna onmogelijk, maar toch.
Wim Sanders speelde, solide als we van hem gewend zijn, tegen Bram Verhoef. Geen moment is de remisegrens overschreden en de puntendeling was een resultaat waarmee Wim in ieder geval uiterst tevreden was. Dat gold niet voor Verhoef die duidelijk teleurgesteld was met deze uitslag, 6-4 voor Schaesberg dus.

In de partij tussen Roel Küppers en Jeroen Huskens gebeurde er van alles wat een dampartij zo mooi kan maken. Ook fouten en onzorgvuldigheden werden er geregistreerd, en het was ook na afloop niet echt duidelijk wie van beide spelers nu 'gezwijnd' had en wie er nu echt pech heeft gehad. Hoe het ook zij: in een stand die ogenschijnlijk remise zou opleveren bleek dat Küppers zijn doorgebroken schijf niet tot dam kon laten promoveren en het venijnige zetje dat die kroning verhinderde bleek voor Roermondse Jeroen winnend voordeel op te leveren, 6-6 dus.

Op dat moment had Ger Pisters aan het tweede bord een schijf veroverd op Willy Maertzdorf, en het Roermondse kamp hield in zijn superoptimisme al rekening met een zege voor de dammer uit Herkenbosch. Zover kwam het toch niet. Willy kon de schijf neutraliseren en in het afspel zat er voor geen van beiden meer winst in de stelling.

Bij de toen bereikte 7-7-stand was het wachten op de uitslag van de langstdurende partij, die tussen nestor Joep Bruggeman en Bert Pierey. Dat Joep het dammen nog steeds niet verleerd is toonde hij deze middag weer eens duidelijk aan. Ook toen de vermoeidheid haar tol begon te eisen bleef Joep op zijn post, en toen de vrede werd getekend was hij degene die het meest van allen in zijn nopjes was met het welverdiende punt, het punt waarmee de wedstrijd in een gelijkspel eindigde en waardoor de thuisploeg het eerste slippertje van het seizoen maakte. Joep liet zich de huldebetuigingen rustig welgevallen.

Dat er vreugde heerste in het Roermondse kamp laat zich begrijpen. Wat niemand vooraf voor mogelijk heeft gehouden heeft het gehavende team dan toch maar gepresteerd. Toegegeven moet worden dat bij Schaesberg gevestigde namen als Ger Stam en Louis Peters op het appel ontbraken.

Voor verdere details Klik hier.